Το πνεύμα των Χριστουγέννων

Φαίνεται πως το γιορτινό κλίμα μου έχει φτιάξει τη διάθεση, οι στολισμένοι δρόμοι και τα μαγαζιά, αυτό το κρύο που έχει πιάσει και τυλίγεσαι στο ζεστά σου ρούχα και περπατάς στους φωτισμένους δρόμους. Τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες που τσακίζουμε εδώ και 2 βδομάδες στο γραφείο. Η προσμονή να έρθει η σημερινή μέρα που επιτέλους ΗΡΘΕ!!!

Λέω λοιπόν να μην γκρινιάξω σήμερα που παίρνω άδεια και φεύγω για τα χιόνια. Όχι πως δεν έχω λόγους (βέβαια). Πάντα οι μέρες πριν την άδεια είναι εξουθενωτικές, πάντα έχω 100 πράγματα να τελειώσω και πάντα φτάνω τελευταία στιγμή στα όρια της νευρικής κρίσης να πλένω το τελευταίο ξεχασμένο ρούχο και να κάνω προσευχούλα να στεγνώσει στο καλοριφέρ, ώρα 10 το βράδυ. Έτσι είμαι εγώ, της τελευταίας στιγμής και μετά δεν προλαβαίνω και με πιάνουν τα νεύρα μου. Μέσα στις τελευταίες δύο μέρες κατάφερα να ετοιμάσω ρούχα, να πάω το έτερο ήμισυ για ψώνια της τελευταίας στιγμής (μόνος του δεν πάει, απ’ το χεράκι τον παίρνω…), να πάω κομμωτήριο.

Σαν να μην έφτανε η προετοιμασία για το ταξίδι, βγήκε στη μέση και ο οδοντίατρος που μου σκάλισε ένα δόντι που θέλει απονεύρωση και που τώρα πρέπει να περιμένω μετά τα Χριστούγεννα για να γίνει η δουλειά και πονάω ΠΟΛΥ. Με πιάνει κάθε πρωί συνήθως και το βράδυ πριν κοιμηθώ και πονάω τόσο που εύχομαι να είχα ή μια τανάλια να το ξεριζώσω με τα ίδια μου τα χέρια ή μια βαριοπούλα να δώσω μια στο κεφάλι μου να ξεραθώ να ησυχάσω. Επειδή όμως δεν έχω ούτε τανάλια ούτε βαριοπούλα, παίρνω ένα mesulid που τα έχω εύκαιρα. Και δεν γκρινιάζω.

Μέχρι και την υπόθεση internet και forthnet την έχω στείλει στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Τόσο καλή διάθεση έχω. Θα ασχοληθώ μετά τις γιορτές. Είναι και το σατανικό timing με αυτά τα βρωμοσποτάκια του ΟΤΕ που έχουν σκάσει τις τελευταίες μέρες, που είναι έξυπνα μεν, αλλά αν έχεις καεί σαν και μένα μάλλον προς vlak humour φέρνουν. Λες και κάποιος προσπαθεί να παίξει με τα νεύρα μου. Δεν το αφήνω όμως, είμαι από πάνω. Την προηγούμενη Παρασκευή με πήρε και ένας ΟΤΕτζής τηλέφωνο. Μόλις ακούω εγώ «Απ’ τον ΟΤΕ σας τηλεφωνώ» λέω αμάν, με πήρε να μου πει ότι θα μου κόψουν τη γραμμή. Ναι καλά. Ο ΟΤΕτζης με πήρε να με ενημερώσει για τις καινούργιες προσφορές ADSL που έχουν, γιατί είδε ότι έχω απλή γραμμή. «Μα χρυσέ μου, έχω παραγγείλει εδώ και 4 μήνες από αλλού». «Όχι βέβαια, εγώ εδώ βλέπω ότι η γραμμή σας ανήκει στον ΟΤΕ». Να τη χαίρεσαι πήγα να του πω αλλά κρατήθηκα και τον έγραψα. Και αυτή την τακτική σκοπεύω να κρατήσω μέχρι το τέλος του χρόνου, δηλαδή να τους έχω γραμμένους.

Πάντως χτες το βράδυ τα χρειάστηκα και το γιορτινό κλίμα και η χαζοχαρουμενιά που έχω επιμελώς καλλιεργήσει κόντεψε να καταρρεύσει. Μεσ’ την τούρλα της ετοιμασίας, είχα και τον αγώνα του Παναθηναϊκού, που μεταξύ μας φέτος πριν κάθε αγώνα είμαι προετοιμασμένη για το καλύτερο και για το χειρότερο, ταυτοχρόνως. Και πραγματικά, δεν είμαι εγώ η σχιζοφρενής. Η χτεσινή ξεκίνησε σαν μια αρκετά αξιοπρεπής και ικανοποιητική εμφάνιση, όμορφο γκολ, γενικά στεκόταν καλά. Και μετά λες και βγάζει το ευρωπαϊκό κουστούμι και φοράει τα ρούχα του μικρομεσαίου κακομοίρη. Τα τελευταία εφιαλτικά λεπτά που είχε κλειστεί πίσω απέναντι σε 10 και προσπαθούσε να κρατήσει την ισοπαλία είπα όχι ρε πούστη μου, γιατί πρέπει να γινόμαστε ομαδούλα?? Το τι νεύρα είχα ύστερα που και το γκολ φάγαμε, πάει η πρώτη θέση, πάει το αήττητο. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ από τα νεύρα. Τώρα ότι έγινε έγινε, το μόνο που μένει είναι η σημερινή κλήρωση.

(Τώρα έριξα κλεφτή ματιά στην κλήρωση του CL και ο γαύρος έπεσε με την τσέλσι. ΧΟΧΟΧΟ Merry Christmas!!!).

Για να κλείσω επιτέλους το εορταστικό (??) αυτό post επιστρέφω στην αρχή. Τέρμα η γκρίνια προς το παρόν, σε καμιά ωρίτσα αναχωρώ για 4ήμερο στα μαγευτικά Τρίκαλα με το έτερο ήμισυ φυσικά. Πολύ καλοί μας φίλοι μένουν μόνιμα εκεί και πάμε μια φορά το χρόνο οπωσδήποτε. Φέτος είναι η πρώτη φορά που θα κάνουμε Χριστούγεννα μακριά από το σπίτι και είμαι σίγουρη πως θα περάσουμε σούπερ. Βέβαια δεν προβλέπονται συγκλονιστικές δραστηριότητες και κραιπάλες γιατί η φίλη περιμένει μωρό (αν και τη συγκεκριμένη ικανή την έχω να τρέχει στα βουνά με την κοιλιά στο στόμα). Θα είναι ήσυχες διακοπές, με άραγμα μπροστά στο τζάκι, ατέλειωτες κουβέντες και κουτσομπολιό φυσικά, love actually στο dvd και άντε κάνα καφέ στην Ασκληπιού. Άντε και κάνα κοψίδι, μέρες που είναι. Μπορεί να πάμε και στο βουνό, στα χιόνια (έχει λυσσάξει η φίλη).

Περιμένοντας λοιπόν το delivery να δεήσει να μου φέρει το κινέζικο μπας και σαβουρώσω και ξεκινήσουμε επιτέλους (είδες η γκρίνια? τσουπ πετιέται σε κάθε ευκαιρία), εύχομαι όλοι να περάσετε όμορφα και χαρούμενα!!!