Ποιός είπε ότι το ποδόσφαιρο αρέσει μόνο στα αγόρια?
Όποιος το είπε κάνει λάθος. Γιατί μπορεί να είσαι κοριτσάκι και το πρώτο παιδί του μπαμπά σου. Και ο μπαμπάς σου που είναι άρρωστος Παναθηναϊκός και θέλει να πάει το παιδάκι του στο γήπεδο δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στο αν είσαι αγοράκι ή κοριτσάκι. Οπότε να σου η μικρή γκρινιάρα στις κερκίδες του ΟΑΚΑ!! Μες την τρελή χαρά, με ένα μπουκαλάκι sinalco cola ανά χείρας (η κανονική coke απαγορευόταν! μόνο στο γήπεδο με άφηναν να πίνω αυτό το καφέ νερόπλυμα) και κασκολάκι στο λαιμό. Το κασκολάκι αυτό το έχω ακόμα, είναι συλλεκτικό κομμάτι και δεν πιάνει μία μπροστά στα φλώρικα που πουλάνε τώρα στη μπουτίκ.
Έτσι το ποδόσφαιρο και ειδικά ο Παναθηναϊκός έγινε μέρος της ζωής μου και έτσι έμαθα να μου αρέσουν τα αθλητικά γενικότερα. Θυμάμαι στα χρόνια του δημοτικού και κάθε Κυριακή μου επιτρεπόταν να παραβιάσω το καθημερινό ωράριο των 9 (που έπρεπε να είμαι στο κρεβάτι) για να δω τα πρώτα λεπτά της Αθλητικής Κυριακής με τα γκολ του Παναθηναϊκού. Είναι μια από τις αγαπημένες μου παιδικές αναμνήσεις. Ενώ λοιπόν η ιστορία με τις κυριακάτικες εξορμήσεις μας στο γήπεδο θα είχε συνεχιστεί, καθώς στο μεταξύ είχε αποκτηθεί και ο υιός και έπρεπε να γαλουχηθεί εξίσου, τύχαμε μια φορά σε επεισόδια με καρέκλες να σφυρίζουν πάνω από τα κεφάλια μας και ο μπαμπάς σταμάτησε να μας πηγαίνει.
Έτσι λοιπόν για αρκετά χρόνια παρακολουθούσα τις Παναθηναϊκές εξελίξεις μόνο από την τηλεόραση και τις εφημερίδες, μέχρι που βρέθηκε το έτερο ήμισυ που είναι και αυτός αρρωστάκι (ίσως υπέρ του δέοντος, χμ...) και τα πράγματα πήραν μια πιο οργανωμένη τροπή. Η γκρινιάρα μέλος σε σύνδεσμο επί 3 χρόνια στη ΘΥΡΑ 13. Βροχές, κρύο, ατέλειωτη ορθοστασία και στριμωξίδι. Όσο το θυμάμαι είχε πλάκα και γουστάρω που το έζησα, αλλά όσο μεγαλώνεις σου περνάει, είναι λίγο κουραστικό κυρίως για γυναίκα. Το 2 προηγούμενα χρόνια η γκρινιάρα με διαρκείας στο OAKA. Κυριλέ πράγματα, woman in green και τέτοια. Δυστυχώς την περσινή χρονιά δεν πήγα πολλές φορές, είχα ένα πρόβλημα υγείας και δεν άντεχα το κρύο. Επίσης, η πρώτη μου εκδρομή (στο Βόλο...) στέφθηκε από απόλυτη αποτυχία. Και για φέτος δεν προβλέπεται γήπεδο, τουλάχιστον για το ποδόσφαιρο, εν αναμονεί και του καινούργιου "σπιτιού" μας. Μπορεί να παίξει κανένα μπάσκετ που είναι πιο εύκολο να πας και hopefully το πολυπόθητο ταξιδάκι στο εξωτερικό που λείπει από τη συλλογή μου.
Αυτός ήταν ένας μεγάλος πρόλογος αλλά απαραίτητος, γιατί πώς θα σχολιάσω 1-2 πράγματα για την αγαπημένη μου ομάδα αν δεν εξηγήσω πρώτα? Γίνεται? Εντάξει, το "θα σχολιάσω" είναι σχήμα λόγου, δεν είπα πως είμαι θηλυκός Πανούτσος, ίσα ίσα. Απλά νομίζω ότι έχω καλύτερη αντίληψη και περισσότερες γνώσεις πάνω στο ποδόσφαιρο από τη μέση γυναίκα. Ξέρω τους παίκτες με τα ονόματά τους και σε τι θέση παίζουν όπως και τους ξένους παίκτες που παίζουν στις πιο γνωστές ξένες ομάδες. Το έτερο ήμισυ μου βάζει και τεστάκια του τύπου "Αγάπη σε ποιά ομάδα παίζει ο τάδε?" ή "Η τάδε ομάδα ποιον έχει τερματοφύλακα". Τώρα με τις μεταγραφές τα μπερδεύω λίγο, μέχρι τον Οκτώβρη τα έχω μάθει. Στο CL και στο UEFA υποστηρίζω ιταλικές, ισπανικές (εκτός real και barcelona) και ελληνικές ομάδες εκτός του Ολυμπιακού φυσικά, η ΑΕΚ μου βγάζει μια συμπάθεια οπότε την υποστηρίζω. Εκτός από το ποδόσφαιρο, παρακολουθώ με ενδιαφέρον και μπάσκετ, στίβο, τένις, σνούκερ και στα τρελά κέφια, βόλλεϋ και αγώνες moto gp.
Οι περισσότερες γυναίκες με περνάνε για εξωγήινη όταν τους λέω πως βλέπω μπάλα και πάω γήπεδο, αν και νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια κυρίως μετά το euro πολλές γυναίκες ασχολούνται έστω και επιφανειακά. Και αν το καλοσκεφτείς, πολλοί από τους ποδοσφαιριστές (ξένοι κυρίως) είναι τρελά γκομενάκια, τύφλα να' χουν τα top models, οπότε ένας ποδοσφαιρικός αγώνας αποκτά άλλο ενδιαφέρον!
Όποιος το είπε κάνει λάθος. Γιατί μπορεί να είσαι κοριτσάκι και το πρώτο παιδί του μπαμπά σου. Και ο μπαμπάς σου που είναι άρρωστος Παναθηναϊκός και θέλει να πάει το παιδάκι του στο γήπεδο δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στο αν είσαι αγοράκι ή κοριτσάκι. Οπότε να σου η μικρή γκρινιάρα στις κερκίδες του ΟΑΚΑ!! Μες την τρελή χαρά, με ένα μπουκαλάκι sinalco cola ανά χείρας (η κανονική coke απαγορευόταν! μόνο στο γήπεδο με άφηναν να πίνω αυτό το καφέ νερόπλυμα) και κασκολάκι στο λαιμό. Το κασκολάκι αυτό το έχω ακόμα, είναι συλλεκτικό κομμάτι και δεν πιάνει μία μπροστά στα φλώρικα που πουλάνε τώρα στη μπουτίκ.
Έτσι το ποδόσφαιρο και ειδικά ο Παναθηναϊκός έγινε μέρος της ζωής μου και έτσι έμαθα να μου αρέσουν τα αθλητικά γενικότερα. Θυμάμαι στα χρόνια του δημοτικού και κάθε Κυριακή μου επιτρεπόταν να παραβιάσω το καθημερινό ωράριο των 9 (που έπρεπε να είμαι στο κρεβάτι) για να δω τα πρώτα λεπτά της Αθλητικής Κυριακής με τα γκολ του Παναθηναϊκού. Είναι μια από τις αγαπημένες μου παιδικές αναμνήσεις. Ενώ λοιπόν η ιστορία με τις κυριακάτικες εξορμήσεις μας στο γήπεδο θα είχε συνεχιστεί, καθώς στο μεταξύ είχε αποκτηθεί και ο υιός και έπρεπε να γαλουχηθεί εξίσου, τύχαμε μια φορά σε επεισόδια με καρέκλες να σφυρίζουν πάνω από τα κεφάλια μας και ο μπαμπάς σταμάτησε να μας πηγαίνει.
Έτσι λοιπόν για αρκετά χρόνια παρακολουθούσα τις Παναθηναϊκές εξελίξεις μόνο από την τηλεόραση και τις εφημερίδες, μέχρι που βρέθηκε το έτερο ήμισυ που είναι και αυτός αρρωστάκι (ίσως υπέρ του δέοντος, χμ...) και τα πράγματα πήραν μια πιο οργανωμένη τροπή. Η γκρινιάρα μέλος σε σύνδεσμο επί 3 χρόνια στη ΘΥΡΑ 13. Βροχές, κρύο, ατέλειωτη ορθοστασία και στριμωξίδι. Όσο το θυμάμαι είχε πλάκα και γουστάρω που το έζησα, αλλά όσο μεγαλώνεις σου περνάει, είναι λίγο κουραστικό κυρίως για γυναίκα. Το 2 προηγούμενα χρόνια η γκρινιάρα με διαρκείας στο OAKA. Κυριλέ πράγματα, woman in green και τέτοια. Δυστυχώς την περσινή χρονιά δεν πήγα πολλές φορές, είχα ένα πρόβλημα υγείας και δεν άντεχα το κρύο. Επίσης, η πρώτη μου εκδρομή (στο Βόλο...) στέφθηκε από απόλυτη αποτυχία. Και για φέτος δεν προβλέπεται γήπεδο, τουλάχιστον για το ποδόσφαιρο, εν αναμονεί και του καινούργιου "σπιτιού" μας. Μπορεί να παίξει κανένα μπάσκετ που είναι πιο εύκολο να πας και hopefully το πολυπόθητο ταξιδάκι στο εξωτερικό που λείπει από τη συλλογή μου.
Αυτός ήταν ένας μεγάλος πρόλογος αλλά απαραίτητος, γιατί πώς θα σχολιάσω 1-2 πράγματα για την αγαπημένη μου ομάδα αν δεν εξηγήσω πρώτα? Γίνεται? Εντάξει, το "θα σχολιάσω" είναι σχήμα λόγου, δεν είπα πως είμαι θηλυκός Πανούτσος, ίσα ίσα. Απλά νομίζω ότι έχω καλύτερη αντίληψη και περισσότερες γνώσεις πάνω στο ποδόσφαιρο από τη μέση γυναίκα. Ξέρω τους παίκτες με τα ονόματά τους και σε τι θέση παίζουν όπως και τους ξένους παίκτες που παίζουν στις πιο γνωστές ξένες ομάδες. Το έτερο ήμισυ μου βάζει και τεστάκια του τύπου "Αγάπη σε ποιά ομάδα παίζει ο τάδε?" ή "Η τάδε ομάδα ποιον έχει τερματοφύλακα". Τώρα με τις μεταγραφές τα μπερδεύω λίγο, μέχρι τον Οκτώβρη τα έχω μάθει. Στο CL και στο UEFA υποστηρίζω ιταλικές, ισπανικές (εκτός real και barcelona) και ελληνικές ομάδες εκτός του Ολυμπιακού φυσικά, η ΑΕΚ μου βγάζει μια συμπάθεια οπότε την υποστηρίζω. Εκτός από το ποδόσφαιρο, παρακολουθώ με ενδιαφέρον και μπάσκετ, στίβο, τένις, σνούκερ και στα τρελά κέφια, βόλλεϋ και αγώνες moto gp.
Οι περισσότερες γυναίκες με περνάνε για εξωγήινη όταν τους λέω πως βλέπω μπάλα και πάω γήπεδο, αν και νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια κυρίως μετά το euro πολλές γυναίκες ασχολούνται έστω και επιφανειακά. Και αν το καλοσκεφτείς, πολλοί από τους ποδοσφαιριστές (ξένοι κυρίως) είναι τρελά γκομενάκια, τύφλα να' χουν τα top models, οπότε ένας ποδοσφαιρικός αγώνας αποκτά άλλο ενδιαφέρον!
5 σχόλια:
Τουλαχιστον εσυ δεν ησουν ταπερ οταν ο Μαραγκος χτυπησε το φαουλ στο δοκαρι και πεταχτηκαν ολοι πανω με αποτελεσμα να μη με αφησουν να δω το γκολ που εβαλε ο Βαζεχα στην επαναφορα με κεφαλια ψαρακι...Ουφ!
Για την ιστορια ηταν τελικος Κυπελλου Παναθηναϊκος - Ολυμπιακος (1-0) στο Ολυμπιακο Σταδιο με 75.000 κοσμο κι απ'τα δυο στρατοπεδα...!
Εγώ έχω δει μόνο ένα ματς του Παναθηναϊκού στο Χαριλάου πριν δέκα χρόνια τουλάχιστον, επί Βάντσικ, Βαζέχα και Ρότσα. Ωραίες εποχές. Ελπίζω να'ρχονται οι καλύτερες..
Ε, λοιπόν την ΑΕΚ δεν τη συμπαθώ καθόλου. Δεν την αντπαθώ βέβαια όπως τον Ολυμπιακό. Ας πούμε ότι μου είναι αδιάφορη. Η κρυφή μου αγάπη είναι ο Άρης.
Κι εγώ έχω μπερδευτεί λίγο με τις μεταγραφές αλλά κάνω εξάσκηση κι αρκετές επαναλήψεις και θυμάμαι σχεδόν όλες τις θέσεις των παικτών. Είναι ωραίο το ποδόσφαιρο και πιστεύω ότι όποιος δεν παρακολουθεί από μικρός δε θα παρακολουθήσει ούτε θα του αρέσει ποτέ.
void: Τί τάπερ μου λες παιδάκι μου? Εννοείς ζουμπάς, σπόρος, κάτι τέτοιο?
aniaris: Ο Άρης έεε? Χμμ. Μάλλον είναι η πιο συμπαθητική θεσσαλονικιώτικη ομάδα. Τα Μπαόκια δεν τα πάω με τίποτα (βλ. γιουχαΐσματα στον αγώνα της εθνικής). Ένα βλάψιμο πρέπει να το 'χουν. Α και ξέχασα. Άρης ήμουν στο μπάσκετ πολύ παλιά. Με το κοπάδι κι εγώ.
ε όχι και κοπάδι.. Κοίτα. Η αλήθεια είναι ότι είμαι Παναθημαϊκός στο ποδόσφαιρο και Άρης στο μπάσκετ αλλά πρόσφατα έμαθα ότι αυτό δε γίνεται κι έτσι αποφεύγω να το λέω.
Δε μπορώ παρά να συμφωνήσω!! Αν και δεν είμαι το πρώτο παιδί αλλά το δεύτερο έχω πάει κι εγώ τα γηπεδάκια μου!! Κυρίως με τον αδερφό μου βέβαια!!
Ένα ταξιδάκι με την ομάδα στο εξωτερικό δε θα μου κακόπεφτε ούτε μένα!! Για να δούμε!! Είτε για μπάσκετ είτε για ποδόσφαιρο είτε για βόλεϋ, δεν έχω τέτοια προβλήματα!!
Όσο για τους ποδοσφαιριστές!! Τα μοντέλα δεν πιάνουν μία μπροστά σε μερικούς!!!
CrazyTourist2
Δημοσίευση σχολίου